nakładam szkła

nie mów hop, póki nie wybadasz,
w jaką głębokość wskoczysz studni.
rzuć w wodę kamień i rejestruj
jak głośno echo plusku dudni;
czy ton przyjazny, czy złowrogi,
czy warto w proste nogi…
w nogi?!

no a ten kamień… drzwi znalazłeś
lub chociaż może cień szczeliny?
i czy na pewno był to kamień,
a nie łudząca gruda gliny?
materia twarda, czy plastyczna,
czy woda odeń prysła…?
pryskaj!

głębokie studnie i kałuże
bez cembrowiny; ty na górze,
a w dole tafla gładkiej wody,
na której wiatr wyczynia szkody
dla wizerunku twojej twarzy -
marszczy się czoło, a ty marzysz
i zbierasz zmarszczki przed tym lustrem…
a odpowiada echo

w pustkę.

halo! chcę ci donieść,
że rozpływam się - sprawdzam
palcami - są słone od make up'u.

wsłuchuję się w reklamę
o wodoodpornym stylingu -
wszystko mi śpiewa: "maybe on line"...