nakładam szkła

w których nie istnieję
wpisały się we mnie - wgryzły
w mimikę
jak monstrualne okulary
przez które świat utopił
się w świetle

tylko oczu
przez te okna
nie widać

źródło: https://www.facebook.com/140562549411481/photos/a.140564572 744612.28088.140562549411481/1001323610002033/?type=3&theater

Jutro będę kobieca -
już wzbiera we mnie
fala - delikatna

Zobaczysz jak od święta
zeskrobuję kolce
(kaleczę palce)

i tęsknię za bezradną sobą
która mówi, że

pancerz się topi

do siebie najlepiej spacerem
pod nogami cienie rzucają się
na oślep bo wiosna obdziela
słońcem gwałtownie i jasne jest
że aby ciepło w plecy
trzeba rzucić na drogę sylwetkę
i podnieść wzrok -

ponad siebie

ludzie tak odlegli - kataklizm pogrzebał przyjaciół,
kochanków, wrogów i niezdecydowanych.

w epoce człowieka egzystencjalnego samotność
rozmnaża się przez teleportację (odbiorniki lądują
przez okno - na pustynny bruk, nad którym gorące
powietrze spopiela zadrukowane karty - historii,
chorób i tomików) wspomniane odbiorniki umierają
na syntetyczną czkawkę; bębenki rozszarpują
mózgi ciszą rzuconą w eter. zatracamy IP, ID - fala
uderzeniowa trawi tożsamości. w studniach blokowisk
mrok - stygną oczy symetrycznych nadmetraży;

dogorywają laptopy, tablety, PC-ty, źrenice. i tylko sieć
gwiazd rozjaśnia przestrzeń do bólu otwartą na człowieka.

źródło ilustracji:

http://predictionsofnostradamus.com/what-is-nostradamus-famous-for-overview- of-the-greatest-prophet/