nakładam szkła

snułam się pomiędzy wersami
z błyskami czerwonych lakierek

zwodziłam labiryntem słów
na nici nieporozumień
zawisła pajęczyna wyobraźni

łowię eteryczne dźwięki ulotne nuty
i drwiące uśmieszki

na gruby sznur zamiast pereł
nanizuję czerwone koraliki

dostojnie powagą szarości
wygaszam płomienne dominanty
na gruncie przeciwieństw postawię kropkę
rozpaloną do białości

pomiędzy wersy wplotę siwe pasemka
i przydeptane wyjęte z lamusa kwieciste baletki


a ty czytaj ze zrozumieniem każdy wyraz
kobiecej pstrokatej logiczności