nakładam szkła

z perspektywy ortopedycznego kołnierza
doceniam życiową elastyczność
kątem oka wychwytuję giętkość
z jaką przyjaciele znajdują wykręty
na pocieszenie
na psa urok
na wszelki wypadek
na awaryjne wyjście
z angielską klasą

z anielską cierpliwością
oceniam i przeceniam
rozmienia się na drobne
srebrnik i miedź

a wokół ludzie zajęci kochaniem
narzekaniem na korzonki i katar
zgięci w pół bez wysiłku
mamroczą zaklęcie
dasz radę
dasz ra
da