nakładam szkła

Dawno z tobą nie skajpiłam, a sprawy przybrały nieoczekiwany obrót, więc słuchaj!
Ostatnio gadałam z Heniutkiem. Pochwalił się, że chce być mądry, więc zaczął pisać wiersze, bo ktoś mu tak doradził - bądź mądry i pisz!
No i Heniutek zaraz się był zarejestrował na znanym poetyckim portalu, na którym postanowił płody swojego dochodzenia do rozumu opublikować i poddać pod osąd krytyki. Ale już na samym początku jego mądrość administrator zakwestionował, uczepiwszy się nicka. Heniutek wymyślił bowiem genialną myśl: “Dojrzałość Ubogaca Perfekcję Arte!” No i obrał nick - skrót tego zdania. No i wyszła z tego D.U.P.A.! I Heniutkową mądrość, na dzień dobry, cenzor zbanował!
Ale że Heniutek z niejednego pieca chleb jadał, to wymyślił nową sentencję, która jego dorobek i przewodnią myśl określać miała - częściowo po łacinie - by się cenzor nie połapał: “Humanum Ubi Ja!” Nie wypowiem głośno skrótu, bo moja autocenzura mnie na to nie pozwala! W każdym razie po kolejnej próbie rejestracji, Heniutek przybrał nick “mądrala” i jął w klawiaturę walić i puszczać w sieć swoje kawałki. Szczególnie skupił się na pięknie ojczystej przyrody, która wyrosła na jego balkonie. Piętnaście wierszy opiewało szczypiorek, siedem - maciejkę, a dwadzieścia pięć, jego uschniętą na badyl, pelargonię. Naczytał się Mickiewicza, zapoznał ze środkami stylistycznymi, uznał, że przyrodę trzeba ożywić, więc w erotyku szczypior obmacywał suchą pelargonię, a maciejka na ten widok rozkładała nóżki… Ale florystyczne motywy nie zachwyciły e-odbiorcy, który wyzwał go od debili - florystów wulgarno-naiwnych.
No to Heniutek się śmiertelnie obraził i sam swoje konto skasował, bo mu mądrość wyszła bokiem, a właściwie tyłem…, od którego się to wszystko zaczęło.
A mnie mailem przesłał cały swój dorobek, coby “ocalić od zapomnienia”. A sam siedzi teraz na balkonie i podziwia tę zdechłą pelargonię, co i rusz wzdychając: “Humanum Ubi Ja!!!” No… tak w skrócie...