nakładam szkła

sarkazm na niepewność
milczenie na blady strach
akt zdrady na czyn niewierny
i uśmiech jak grosz na zaś

dzień dżdżysty na zwątpienie
na smutek meteopatia
na tak / na nie skinienia
i na co nam puls jak wariat?

strach ma oczy wielkie
 jak dziewczyna - mruga
kiedy kusi

zdziwienie otwiera szeroko
jak kobieta dotknięta
rozczarowaniem

a ja wciąż szukam szczęścia
w szparkach wesołego spojrzenia
w którym odbija się płomień

co gra mi w duszy - nieistotne
z punktu widzenia postronnego.
i mówiąc szczerze, to nie widzę
niczego w tym niestosownego,
że to co w mojej duszy gra,
postronny w innej części… ma.

bo jemu godzi się mieć w tyle
to, nad czym ja się w pas pochylam.

co jej gra w duszy - nieistotne,
analogicznie do grań jego.
i nie ma o co się chandryczyć
w temacie grania oddusznego.
to wcale nie jest w kulki gra -
ty czujesz coś - czy muszę ja?

śmiało więc - możesz mieć to w tyle
lub z drugiej strony - już po chwili,


bo czas, bo życie... punkt widzenia…
nie zna terminu - przez zasiedzenie.