nakładam szkła

dla autyzmu - drugi tekst 


gdy zaczynają mówić
powtarzają nasze zdania
jakby brakowało im słów
do świata w którym
nie mieszczą się w foremkach
i w głowie

a hipotezy urastają
do rangi nauki której
brakuje narzędzi do poznania
ich świata

w nim jesteśmy echem
błądzącym pomiędzy
galaktykami odległymi o puls
wyczuwalny na skroni
pod palcami