piątek, 18 listopada 2011
matka
pieta otwiera serce
opuszcza ramiona
załamuje ręce
płacz zawisł
suche rzęsy
i krzyk
moja madonno
matko moja
zastygłaś w kamieniu rzeźbiarza
zmartwychwstanie ruszyło głaz
rany schną na blejtramach
płótno przybite do drewna
odjęty z krzyża u twoich stóp
bezradne twoje dziecko
twój bóg
opuszcza ramiona
załamuje ręce
płacz zawisł
suche rzęsy
i krzyk
moja madonno
matko moja
zastygłaś w kamieniu rzeźbiarza
zmartwychwstanie ruszyło głaz
rany schną na blejtramach
płótno przybite do drewna
odjęty z krzyża u twoich stóp
bezradne twoje dziecko
twój bóg
Pieta - Michał Anioł
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
2 X skomentowano:
Pięknie ujęłaś Elu.
Dość dawno temu napisany, ale właśnie Wielki Tydzień. Czas kontemplacji w międzyczasie bieganiny.
Prześlij komentarz