nakładam szkła

układam na klawiaturze
opuszki
brzmią tak zmysłowo
wyjęte z pamięci dotyku

palce błądzą szukając
najpełniejszych kształtów
w alfabecie

wiotko ulega kursywa 

wietrzę ulotne feromony
wonie schwytane
w objęcia nawiasów
napawam

upijam

lubieżny łyk
enterem wysłany w eter
wraca posmakiem
by zwilżać ślinianki
miękkimi spółgłoskami

rozbieram zdania do naga
ze wstydu

po bezwstyd
sięgam wymową wykrzyknika
onomatopeją samogłosek
szaleństwem szeleszczeń
szeptami dwuznaków 

rozciągam w nieskończoność
wyuzdane wielokropki
głodne zachłannego aktu
rozczytania