nakładam szkła

anioły zapalają gwiazdy

w mdłym świetle lampki
 ważne sprawy

na pierwszej przysiadł
wers o chwili

w drugą wpełzł smutek
- nieproszony

a trzecia? trzecia przygnieciona
ciężarem kroków w nieskończone

anioły gaszą przez oszczędność
- za światło przecież jak za zboże

w prozę się schował blask zza szyby
i świeci dziura na kosmosie