nakładam szkła

1.
wyjmij śpiew z ust moich i włóż między wersy -
a spośród współczesnych okrzyknę cię pierwszym.

2.
zerkaj przez mikroskop w tkanki - moje, flory… -
spróbuj. odrzuć “jaizm”. z “ja” spłodzisz potwory.

3.
pogódź formę z treścią - w tym tkwi awangarda,
by cię nie usiekła twoja własna garda.

4.
znajdź środek ciężkości dla skrzydeł i ciała;
dla myśli i nerwu - werk słowa zadziała.

5.
ceń autorytety, nie próbuj powielać,
bo staniesz się cieniem, jakich w tłumie wiele.

6.
niech cię skoryguje szeroka publika -
w elit ciasnym kręgu chcesz mieć czytelnika?

7.
rzuć do wody kamień - niech rysuje kręgi -
one są poezją, a nie kamień w ręku.

8.
czerp ze świata impuls i oddaj go światu,
bo odpowiedź rośnie z ziarna dylematu.

9.
w tobołek zapakuj własne doświadczenia -
sandały na nogi - perspektywy zmieniaj.

10.
stań mocno na gruncie - niziutko, przy ziemi -
z głową pod gwiazdami - tak stojąc, docenisz.

-----------------------------------------
a teraz poczytaj, co uparty baran
chciałby ci powiedzieć. troszkę się postaraj -
to nie znak zodiaku. dekalog - nie gusła.
wejdź w głowę po rozum - pisząc, włóż go w usta.