nakładam szkła

"nie możesz jej pamiętać

byłaś nazbyt mała"

cóż z tego, skoro pamięć

nie chce o tym wiedzieć

i wyświetla sękate

wsparte na lasce dłonie

kobiety ze spojrzeniem

mądrym, przenikliwym

doświadczenia - łzy skrzepłe

wyżłobiły bruzdy

aby sankcjonować lata za plecami

pamiętasz?

zanim skalpel pewnie podjął chirurg

odwiedziłaś mnie we śnie

aby wytłumaczyć

jak ważne są korzenie

mimo, że drzewo legło

potargane wiatrem

i w grunt wsiąkło na amen

ale nie przepadło

i żyje

w tętnie lasu

którym targa burza

"nie możesz jej pamiętać"

skąd wam o tym wiedzieć?

ręce wsparte o kostur,

korzenie, gałęzie...

twarz w ramce zatrzymana,

gdybym zapomniała

----------

* Rys. - "Prababcia", Ela Gruszfeld