niedziela, 15 grudnia 2013
anomalia czyli biały tekst na pogodę
tak często jesienią zaglądała wiosna
że musiałam ubierać w rytmy
płynęły jak wiatr i chłodziły
rzucałam cienie we frazy rozgorączkowane smugami
wszędobylskiego słońca
do rytmu wplatały się rymy –
pary nierozłączne na zawsze w nadziei
udzielały sakramentu
ten w cieniach topił się cały
na biało ubieram dzisiaj słowa
by konsonanse odzyskały prawo do wolności
w rozłącznych zbiorach
wpłątanych w płatki śniegu
że musiałam ubierać w rytmy
płynęły jak wiatr i chłodziły
rzucałam cienie we frazy rozgorączkowane smugami
wszędobylskiego słońca
do rytmu wplatały się rymy –
pary nierozłączne na zawsze w nadziei
udzielały sakramentu
ten w cieniach topił się cały
na biało ubieram dzisiaj słowa
by konsonanse odzyskały prawo do wolności
w rozłącznych zbiorach
wpłątanych w płatki śniegu
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
1 X skomentowano:
Ładny Ellu, ale boję się śniegu, mrozu zimy.ało romantycznie z białym gipsem egzystować. Pozdrawiam serdecznie....
Prześlij komentarz