czwartek, 24 lipca 2014
nieudomowiona
kiedyś czas mnie obłaskawi - wiem.
udomowi i oswoi sen.
na pustkowiu kwiat wyrośnie;
wtedy wszystko będzie prostsze,
kiedy czas już obłaskawi mnie.
kiedy łaski zechcę bardziej, niż chcę,
minie dzikość i przeminie złe,
co się w stopy zaplątało,
wgryzło mocno w myśl i w ciało.
obłaskawi, lecz czy ułaskawi mnie?
udomowi i oswoi sen.
na pustkowiu kwiat wyrośnie;
wtedy wszystko będzie prostsze,
kiedy czas już obłaskawi mnie.
kiedy łaski zechcę bardziej, niż chcę,
minie dzikość i przeminie złe,
co się w stopy zaplątało,
wgryzło mocno w myśl i w ciało.
obłaskawi, lecz czy ułaskawi mnie?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
4 X skomentowano:
Obłaskawi na pewno, ale czy ułaskawi za zaniechania? Nie wszystko da się nadrobić, nie wszystko zmienić,a z konsekwencjami nauczyć się żyć.
Lubię takie wiersze, które niosą w sobie życiowe przemyślenia.
Krótko i mądrze - jak zwykle Elu :D
Mnie też Elu - mnie też!
Trafiasz w sedno.
Pozdrawiam serdecznie:)
Lubie to, Basiu, ze chcesz czytywac :)
Tereniu, serdecznie pozdrawiam :)
Prześlij komentarz