poniedziałek, 31 października 2016
w kocu dziury
świeć nam słońce zza tej chmury -
grubej, szczelnej jak koc bury.
ja wywiercę w kocu dziury,
a za promyk, jak za sznurek,
chwycę ręką. nie popuszczę!
niech oplata światło bluszczem.
nie dam sobie wyrwać z garści.
chwytaj ze mną. co tak patrzysz?
grubej, szczelnej jak koc bury.
ja wywiercę w kocu dziury,
a za promyk, jak za sznurek,
chwycę ręką. nie popuszczę!
niech oplata światło bluszczem.
nie dam sobie wyrwać z garści.
chwytaj ze mną. co tak patrzysz?
 |
| fotografia własna |
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
0 X skomentowano:
Prześlij komentarz